Bir insan bebeği hala anne karnındayken, beynini beslemek için bir öncelik vardır. Bugün, gelişmekte olan beynin özel beslenme ihtiyaçlarını iyi anlıyoruz. Beyin çoğunlukla yağdan oluşur. Bu, temel ihtiyaçlarının öncelikle lipitler açısından ifade edilmesi gerektiği anlamına gelir. Çok teknik olmadan, fetüsün beyninin, özellikle omega-3 ailesinden olanlar olmak üzere, yüksek oranda doymamış yağ asitleri için gerçek bir susuzluğa sahip olduğunu hatırlamalıyız.
Anne adayı, bu tür yağ asitlerine olan büyük talebi karşılamak için iki yol kullanabilir. Birincisi doğrudan. Önceden biçimlendirilmiş, yüksek oranda doymamış omega-3 yağ asitleri açısından zengin bir diyete sahip olmaktır: pratikte bu, deniz balığı yemek anlamına gelir. Sardalya, ringa balığı veya ortak Atlantik uskumruları gibi deniz ürünleri zincirinin başlangıcından itibaren balıklar kirlenmez.
İkinci yol dolaylıdır. Anne vücudunun, kara besin zincirinde bol miktarda bulunan bu ailenin ana molekülünü daha uzun ve daha doymamış moleküllere dönüştürebilmesini sağlamaktır. Yine de kortizol gibi bazı hormonlar, doymamış yağ asitlerinin metabolik yolunun bloke edici ajanlarıdır. Mutlu olmayan insanlar, tipik olarak birisinin (örneğin, otoriter bir eş) veya bir durumun (örneğin, hamile kalmak istemediklerinde hamile kalmak) baskın olduğunu hissettiklerinde kortizolü daha yüksek bir seviyede salgılarlar. Modern bilimsel verilerden, hamile bir kadının mutlu olmasının daha iyi olduğu sonucuna varabiliriz.
Biyokimyasal bir bakış açısıyla, sardalya yemenin ve mutlu olmanın aynı olduğu sonucuna varabiliriz: doğrudan veya dolaylı olarak, anne bebeğin beynini beslemek için gerekli olan uzun zincirli çoklu doymamışları sağlayabilir. Tabii ki, her iki yol da münhasır değildir ve tamamlayıcı olabilir.
Mutluluğun basit bir tarifi yoktur. Hamile kadınların duygusal durumu geleneksel olarak ailenin ve toplumun işidir. Günümüzde gebelik ve doğumun tıbbileştirilmesi çağında sağlık profesyonellerinin de gebe kadınların duygusal durumlarını koruma sorumluluğu vardır. Ana görevlerinden biri, doğum öncesi bakımın olası "nosebo etkisini” ( https://tr.wikipedia.org/wiki/Nosebo_etkisi) azaltmak olmalıdır. Sağlık profesyonelleri, baktıkları kişinin hayal gücüne, fantezi yaşamına veya inanç sistemine müdahale ederek yarardan çok zarar verdiklerinde nosebo etkisine sahiptir. Örneğin, hamileliğin sonunda izole edilmiş bir kan basıncının artması, çoğu zaman, iyi plasental aktivitenin uygun bir işaretidir: "bebeğin savunucusu" olan plasenta, anneden biraz daha fazla kan vermesini ister. Sağlık uzmanı bu fizyolojik tepkiyi kötü haber olarak sunduğunda, preeklampsi hastalığından kökten farklı olmasına rağmen, nosebo etkisi dramatik olabilir. Anne adayı artık mutlu olamaz.
Sağlık profesyonelleri, kelime dağarcıkları, tutumları ve hatta beden dilleri aracılığıyla hamile kadınların duygusal durumu üzerinde olağanüstü olumlu bir etkiye sahip olabilir. Ayrıca tıbbi konsültasyonların çerçevesi dışındaki etkinlikleri teşvik edebilir ve hatta düzenleyebilirler. Fransa'daki Pithiviers hastanesinin doğum ünitesinde, salı geceleri piyano başında buluşur ve birlikte şarkı söylerdik: hamile kadınlar, genç anneler ve yeni doğan bebekleri, ebeler, temizlikçi hanımlar, sekreterler vb. gruba katılabilirdi. Şarkı söyledikten sonra, ve sık sık dans ederken, bir mutluluk ve hatta öfori atmosferi vardı. Bu tür seanslar muhtemelen fetüslerin büyümesi ve gelişmesi için bir dizi karmaşık ultrason taraması veya plasental perfüzyonun Doppler taramasından daha faydalıydı.
Şarkı söyleyen bir annenin rahmindeyken, bebek zenginleştirilmiş ses titreşimlerini algılayabilir. Bu, çoğu insanın, özellikle hamile kadınların ve genç annelerin artık şarkı söylemediği bir zaman olan profesyonel şarkıcılar, kayıtlı müzik, radyo ve televizyon çağında dikkate alınmalıdır. Evrensel ninniler ortadan kalktı. Gelişmekte olan beyin de duyusal uyarımla beslenmelidir.
Makale yazarı Michel ODENT, 2001, www.primalhealthresearch.com.
